पण्डित
[वि.]
१. घृतकौशिक गोत्रका नेपाली बाहुनहरूको एक थर।
२. पुरेत।
३. ब्राह्मणलाई आदर गर्दा भनिने शब्द।
५. राणाकालमा चलेको शिक्षकहरूको एक दर्जा।
६. विद्वान्।
७. शास्त्रको तात्पर्य बुझेको विद्वान् व्यक्ति; शास्त्रवेत्ता। स्त्री. पण्डिता।
८. सत् र असत् छुट्याउने बुद्धि भएको व्यक्ति।
११. विद्वान्; शास्त्रज्ञ।
[ना.]