साँध
[ना.]
हतियार उध्याउने चक्का वा मणिलाई सफा गर्ने पत्थर; सान।
[ना.]
दुई जमिनका टुक्राका बिचको भाग वा छेउ; भिन्न भिन्न टुक्रा जमिनको सन्धिरेखा; सिमाना; सीमा।
[ना.]
नेपालको काठमाडौँ उपत्यका र त्यसवरिपरिका जिल्लाहरूमा बसोबास गर्ने नेवार जातिको एक थर।