गौड
[ना.]
१. भारतको बङ्गाल प्रदेशको प्राचीन नाम।
२. विन्ध्य पर्वतका उत्तरपट्टि बस्ने ब्राह्मण जातिको एक वर्ग; कान्यकुब्ज, गौड, उत्कल, मैथिल र सारस्वत यी पाँचलाई पञ्चगौड भनिने र त्यहीँ बस्ने ब्राह्मण जाति।
[ना.]
गहिरिएर वा गडेर हेर्ने काम; गम्भीर सोच; गहन चिन्तन; घोत्ल्याइँ; गौर।