प्राच्य
[वि.]
१. संस्कृत भाषाको सबभन्दा पूर्वतिर बोलिने कथ्य रूप; मागधी आदि प्राकृत भाषाहरूको पूर्वरूप।
३. पूर्वको; पूर्वसम्बन्धी; पूर्वतिर रहेको वा भएको; पूर्वीय; पुर्बेली।
१. संस्कृत भाषाको सबभन्दा पूर्वतिर बोलिने कथ्य रूप; मागधी आदि प्राकृत भाषाहरूको पूर्वरूप।
३. पूर्वको; पूर्वसम्बन्धी; पूर्वतिर रहेको वा भएको; पूर्वीय; पुर्बेली।