ठङ्ग्रङ्ङ
[क्रिवि.]
१.
धातु
का
भाँडा
खस्ता वा बज्रँदा
आवाज
आउने
गरी
।
२.
वरिपरि
प्रायः
केही
नभई
एक्लो
उभिएर;
ठिङ्ङ
।